Ongeveer halverwege

Met mijn studieverlof zit ik nu ongeveer halverwege. Ik maak even pas op de plaats en kijk ook terug.  

a. Er is in elk geval wat meer rust in mijn hoofd gekomen. Dankzij de bestudering van de literatuur tot nu toe. Dankzij de tijd en de ruimte die je krijgt om na te denken, te mediteren, gedachten te laten bezinken. Allerlei onrust rondom geloofsvragen, gedachten van anderen die geconfronteerd worden met je eigen gedachten – dat is allemaal wat op zijn plek gekomen. Niet dat ik alle antwoorden heb, maar er is wat helderheid gekomen. Soms was ik het vroeger geleerde weer kwijt; soms kom je op nieuwe gedachten; soms blijft het open en is dat dan ook goed. 

b. Het is me te zwaar om te zeggen, dat ik een nieuwe oriëntatie heb gevonden. Een  nieuw paradigma of concept – dat gaat ietsje te ver. Toen ik vorige week het boek Zin en onzin over God van Labuschagne nog weer eens las, ontdekte ik dat ik veel van zijn gedachten al integreerde in mijn eigen positie. Het artikel dat ik steeds met jullie volgde, gaat hier en daar wel verder. M.n. is dat op het punt van de visie op God: minder nadruk op de Drie-ene meer op de Ene. 

c. Wat me ook is opgevallen – en dat gaf ook rust – ik ben niet de eerste en zeker ook  niet de enige die met deze geloofsvragen bezig is. Dat leerde ook dat boekje van Offringa weer. En de club waar hij tot voor kort voorzitter van was: Op goed gerucht. Er is een stukje herkenning van mij gebleken in het netwerk van die predikantenorganisatie. Meer dan ik me tot voor kort bewust was. Het is een gemêleerde groep, niet onder één noemer zo maar te vangen. Maar tóch! Overigens zijn anderen wel steeds op zoek naar wat die organisatie nu eigenlijk wil. En zijn er ook collegae die de leden zomaar tot de vrijzinnigen rekenen (http://www.refdag.nl/nieuws/kerknieuws/dr_l_g_zwanenburg_ontdekkende_prediking_blijft_nodig_1_482105). Wat wil men graag duidelijkheid! Dan kun je het ook beheersen. Wat is het lastig om zo maar te gaan in je geloof… Wat is orthodox, wat is vrijzinnig? 

d. Ik loop er wel tegen aan dat het lastig is om wat je hebt gelezen ook te onthouden. Er beklijft best wel wat, maar wat zou je meer willen opslaan en binnen handbereik bewaren om te gebruiken! 

e. Het is ook soms lastig om je goed te concentreren. In een cel opsluiten, weg van de wereld – ik zou het een ramp vinden. Dat gaat niet werken. Ik zou niet zonder mensen om me heen kunnen. Er komen ook van allerlei kanten impulsen die aandacht vragen of die ik aandacht wil geven. Thuis, met het reilen en zeilen van ons gezin, soms toch iets van het werk,  de gebeurtenissen in je omgeving: de verkiezingen, het WK voetbal… Er is genoeg te beleven! 

 
Holland...

     

De buren doen mee!

f. Af en toe ontstaat er ook gesprek over de weblog zelf. In de ontmoetingen met gemeenteleden rond de kerkdiensten en onderweg hoor ik dat ze de site opzoeken en het verhaal volgen. Soms hoor ik dat het te moeilijk is. Soms zegt iemand dat je het wel twee keer moet lezen. Ik besef dat het af en toe  lastig is. Ik knip een lezing in stukjes. En het is ook nog eens een verhaal dat oorspronkelijk aan predikanten is voorgeschoteld. Laten we zeggen dat ik een beetje het geïnteresseerde gemeentelid probeer te bereiken. Maar ik beloof mijn best te doen en het niet nodeloos lang of ingewikkeld te maken.   

3 thoughts on “Ongeveer halverwege

  1. Dag Peter,

    Ik ben blij dat ik niet de enige ben die niet alles kan onthouden, jou overkomt hetzelfde. Toch helpt het om de vragen die ik heb, die bij mij leven, en waar niet een pasklaar antwoord op is, langzaam aan deels eigen te maken. Niet dat ik dat direct kan verwoorden, maar het werkt in mij. het maakt mijn geloof intenser, maar soms ook verwart het. Zo blijft geloven wel een uitdaging.

    Geniet van je studie en alles om je heen wat afleidt, maar er ook voor zorgt dat je fris en helder blijft.

  2. Dag Peter, zilveren Peter!,

    Over ‘Op goed gerucht’ en Labuchagne het volgende:

    de maat meten omtrent orthodox of minder ( fundo of vrijzinnig ) getuigt al van wantrouwen. We lopen allen onze loopbaan in dit leven. Neem een diefstal, de ene getuige zegt dit, de ander zegt dat. Objectief en subjectief lopen in geloofszaken ook door elkaar. De paulinische uitspraak van de spiegel en de raadselen. Je kent ongetwijfeld het boekje van Van Ruller, met de spiegel voorop.
    Dat Labuschagne minder nadruk wil legggen op G’d als drieéenheid, spreekt de nagedachtenis van de gelovigen van vóór het Concilie van Nicea (492) ongetwijfeld aan.
    Ik moest met dit G’d’s-begrip noch bij Joodse vrienden noch bij gelovige Somaliërs aankomen. C. & E.

    1. Hoi Eise,

      Kun je wat je schreef voor mij wat meer toelichten? Waarom kun je bij Joodse vrienden niet aankomen met de Ene (de altijd Nabije)? Ik heb altijd gedacht dat dat een heel Joodse duiding is van God.
      En wat wil je ermee zeggen dat je met dit Gods begrip noch bij Joden nog bij Somalische christenen aan kunt komen. Is dat erg? Of is het eerder dat het niet past bij jouw eigen Gods begrip?
      Ik ben benieuwd naar je reactie
      Groeten ook aan Corrie,
      Richard

Laat een reactie achter bij RichardReactie annuleren